kleurig geregeld  
     

 

 


Nieuwe bril.
Een maand geleden bestelde ik nieuwe glazen voor mijn zo broodnodige lees/computerbril. Zonder deze kan ik niet werken. Aangezien ledigheid des duivels oorkussen is en ik een prima kussen heb, zorg ik dus altijd op tijd voor nieuwe leesbrilglazen. De brillenmeneer is op de hoogte van de aard van mijn werk, heeft eveneens een hekel aan ledigheid, dus die nieuwe glazen zouden echt heus eerlijk absoluut binnen anderhalve week gerealiseerd worden. Het noodlot sloeg toe en de duivel greep zijn kans: ik werd ziek en mij restte dagenlange ledigheid op dat bekende oorkussen. Na twee weken was ik opgeknapt en gingen we voor de kerst op vakantie en ik vergat in mijn blijdschap even de door mij bestelde glazen.
Echter, het oorkussen van de duivel meldde zich tijdens ons kersttripje en zodoende lig ik al een week te proesten, met zere keel enz. ledigheid te oefenen.
Vanmiddag bedacht ik ineens dat die bril nooit gebeld had dat mijn glazen er waren. Ik belde de zaak op en ja, hoe kan dat nou? De glazen stonden genoteerd als zijnde: niet bestellen!!!!Ik zette dat meteen recht en kroop weer terug naar mijn ledige leventje in bed. Net toen ik mezelf lag te beklagen kwam mijn lief bij mijn bed. Hij is ook ziek geweest, maar liep met alles een paar dagen voor, dus hij mag nu voor mij zorgen. Herman had ontdekt dat, indien we voor 1 januari voor een flink bedrag een nieuwe bril+ glazen kopen en de rekening ook meteen krijgen, de belastingdienst een aardige poot kan worden uitgedraaid. Dat was teveel van het goede. Tenslotte zijn en blijven we Hollandse knierten. Het oorkussen werd meteen uit bed geknikkerd, ik ook en 5 minuten later zat ik met mijn vette kop in de auto op weg naar de brillenman. Daar aangekomen vertelde ik de mevrouw dat ze ons een belastingvoordeel door de neus hadden geboord door die glazen niet te bestellen terwijl dit de afspraak was. De dame werd wat witjes en begon angstig te zweten. Ik hoestte haar even heel vals van dichtbij in het gezicht ondertussen mijn excuses mompelend en vertellende dat ik een vreselijk besmettelijk kwaal had. Ze kon haar zonde afkopen zei ik. Als ik nu een mooi montuurtje uitkoos en zij meteen ter plekke ons de rekening overhandigde van nieuw montuur+ glazen, dan konden wij de belasting een poot uitdraaien en zou ze misschien niet ziek worden . Inmiddels zit ik bezweet en koortsig achter de computer. De belasting wordt een poot uitgedraaid en ik vlij zo meteen mijn zere lijf weer op dat oorkussen.

 

Copyright: © Marieke Lambermont 2012
verhalenbundel